[lwptoc]

درباره سرگیجه

سرگیجه به جای اینکه خود یک بیماری باشد ، یک علامت است. این حسی است که شما یا محیط پیرامون خود در حال حرکت هستید یا می چرخید. این احساس ممکن است به سختی قابل توجه باشد ، یا ممکن است آنقدر شدید باشد که حفظ تعادل و انجام کارهای روزمره را دشوار کند.

حملات سرگیجه می توانند ناگهان توسعه پیدا کنند و چند ثانیه ادامه پیدا کنند، یا ممکن است خیلی بیشتر طول بکشند. اگر سرگیجه شدید دارید ، ممکن است علائم شما ثابت باشد و برای چند روز دوام داشته باشد ، و زندگی طبیعی را بسیار دشوار کند.

سایر علائم مرتبط با سرگیجه ممکن است شامل موارد زیر باشد:

1. از دست دادن تعادل – که می تواند ایستادن یا راه رفتن را دشوار کند
2. احساس بیماری یا مریض بودن
3. احساس گیجی

به دنبال کمک پزشکی باشید!!

اگر علائم مداوم سرگیجه دارید یا اینکه باز می گردد ، باید پزشک معالج خود را ببینید. پزشک معالج شما در مورد علائم شما سؤال خواهد کرد و می تواند یک معاینه ساده برای کمک به تعیین برخی از انواع سرگیجه انجام دهد. وی همچنین ممکن است شما را برای آزمایش های بعدی ارجاع دهد.

چه عواملی باعث سرگیجه می شوند؟

سرگیجه معمولاً در اثر اختلال در بخشهای مسوول ایجاد توازن در گوش داخلی ایجاد می شود ، اگرچه در بعضی از قسمت های مغز نیز می تواند اختلال  ایجاد شود.

علل سرگیجه ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• سرگیجه موقعیتی خوش خیم وضعیتی یا BPPV- که در آن حرکات خاص سر باعث سرگیجه می شود
• میگرن – سردردهای شدید
• لابیرنتیت – یک عفونت گوش داخلی
• نورونیت دهلیزی – التهاب عصب دهلیزی ، که درون گوش داخلی قرار دارد و پیامهایی به مغز ارسال می کند که به کنترل تعادل کمک می کند
• بسته به شرایط ایجاد سرگیجه ، ممکن است علائم دیگری مانند درجه حرارت بالا ، زنگ زدن در گوش ( وزوز گوش ) و کاهش شنوایی را تجربه کنید .

برخی موارد سرگیجه با گذشت زمان ، بدون درمان بهبود می یابد. با این حال ، برخی از افراد حمله ها را برای ماه ها یا حتی سال ها تجربه کرده اند ، مانند آنهایی که مبتلا به بیماری مینیر هستند.

برای برخی از دلایل سرگیجه درمان های خاصی وجود دارد. یک سری حرکات ساده سر (معروف به مانور Epley) برای درمان BPPV استفاده می شود.

داروهایی مانند پروکلروپرازین و برخی آنتی هیستامین ها می توانند در مراحل اولیه یا بیشتر موارد سرگیجه کمک کنند.

بسیاری از افراد مبتلا به سرگیجه همچنین از آموزش توانبخشی دهلیزی (VRT) بهره می برند ، که این یک سری تمرین برای افراد دارای سرگیجه و مشکلات تعادل مزمن است.

بسته به آنچه باعث سرگیجه شما می شود ، ممکن است کارهایی انجام دهید که خودتان برای رفع علائم خود یاد بگیرید. پزشک معالج شما یا پزشک متخصص شما ممکن است به شما توصیه کند:

• برای اصلاح علائم خود تمرینات ساده ای انجام دهید
• با سر خود که کمی بر روی دو یا چند بالش بلند شده است بخوابید
• هنگام بیرون آمدن از رختخواب به آرامی از خواب بلند شوید و قبل از ایستادن به مدت یک دقیقه یا روی لبه تخت بنشینید
• از خم شدن برای بلند کردن چیزی روی زمین خودداری کنید
• از خم کردن گردن به عقب خودداری کنید – به عنوان مثال ، در حالی که به یک قفسه  در بالا نگاه میکنید
• در طول فعالیت های روزانه سر خود را با دقت و به آرامی حرکت دهید
• تمریناتی انجام دهید که سرگیجه شما را تحریک کند ، بنابراین مغز شما به آن عادت کرده و علائم را کاهش می دهد (این کارها را تنها پس از اطمینان ازعدم سقوط انجام دهید و در صورت لزوم از پشتیبانی برخوردار باشید)

ترس از ارتفاع

اصطلاح سرگیجه اغلب به طور نادرست برای توصیف ترس از ارتفاعات به کار می رود. اصطلاح پزشکی برای ترس از ارتفاعات و احساس سرگیجه در ارتباط با پایین آمدن از مکان مرتفع “آکروفوبیا” است.

سرگیجه محیطی

سرگیجه محیطی رایج ترین نوع است که اغلب در اثر مشکلی در مکانیسم تعادل گوش داخلی ایجاد می شود.

شایع ترین دلایل عبارتند از:

• سرگیجه موضعی خوش خیم پاروکسیسمال (BPPV)
• آسیب سر
• لابیرنتیت
• نورونیت دهلیزی
• بیماری منیر
• مصرف برخی از داروها

این دلایل  با جزئیات بیشتر در زیر توضیح داده شده است.

سرگیجه وضعیتی خوش خیم پاروکسیسمال (BPPV)

این یکی از شایع ترین دلایل سرگیجه است. ممکن است در حین حرکت خاص سر ، هنگام ایستادن یا خم شدن ، عبور از جاده یا چرخاندن در رختخواب رخ دهد.
BPPV شامل حملات کوتاه ، شدید و مکرر سرگیجه است.معمولاً چند ثانیه تا یک دقیقه طول می کشد.اغلب با تهوع همراه است ، اگرچه استفراغ نادر است. شما همچنین ممکن است  حرکت غیرقابل کنترل (nistagmus) چشم را تجربه کنید. سبکی سر و از بین رفتن تعادل می تواند چند دقیقه یا چند ساعت پس از حمله طول بکشد.
تصور می شود که BPPV توسط قطعات کوچکی از کریستال (کریستال های کربنات کلسیم) ایجاد می شود ، که از پوشش کانال ها در گوش داخلی شما جدا می شوند. قطعات معمولاً مشکلی ایجاد نمی کنند ، مگر اینکه وارد یکی از کانال های پر از مایعات گوش شوند.
وقتی سر شما هنوز ثابت است ، قطعات در پایین کانال می نشینند. با این حال ، حرکات خاص سر باعث می شود که آنها در امتداد کانال پر از مایع جابجا شوند، که پیام های گیج کننده ای به مغز شما ارسال می کند .
BPPV معمولاً افراد سالخورده را تحت تأثیر قرار می دهد و بیشتر موارد در افراد بالای 50 سال مشاهده می شود. BPPV ممکن است بدون هیچ دلیل واضحی رخ دهد ، یا ممکن است بعد از این موارد ایجاد شود.

• عفونت گوش
• جراحی گوش
• آسیب دیدگی سر
• استراحت طولانی مدت در تختخواب – به عنوان مثال ، در حالی که از یک بیماری بهبود می یابید
• آسیب سر

سرگیجه ممکن است بعد از آسیب دیدگی سر ایجاد شود. اگر به دنبال آسیب دیدگی سر ، علائم سرگیجه یا سرگیجه دارید ، به دنبال مراقبت های پزشکی باشید.

یک عفونت گوش داخلی است که باعث می شود یک ساختار در اعماق گوش شما (لابیرنت) ملتهب شود. (دخمه پرپیچ و خم کانال های پر از مایعات است که شنوایی و تعادل را کنترل می کند).
هنگامی که دخمه پرپیچ و خم ملتهب شود ، اطلاعاتی که به مغز شما ارسال می کند با اطلاعاتی که از گوش سالم و چشمان شما ارسال می شود متفاوت است. این سیگنال های متضاد باعث سرگیجه و عدم تعادل می شوند.
لابیرنتیت معمولاً در اثر عفونت ویروسی مانند  سرماخوردگی یا آنفولانزا ایجاد می شود که در لابیرنت گسترش می یابد. به ندرت ، ناشی از عفونت باکتریایی است.
سرگیجه ناشی از لابیرنتیت ممکن است همراه با حالت تهوع ، استفراغ ،  کاهش شنوایی ، وزوز گوش و گاهی درجه حرارت بالا و درد گوش باشد.

نورونیت وستیبولار Vestibular neuronitis

 نورونیت وستیبولار ، همچنین با نام نوریت وستیبولار شناخته می شود ، یک بیماری گوش داخلی است که باعث التهاب عصب بین لابیرنت و مغز می شود. در برخی موارد ، خود دخمه پرپیچ و خم یا لابیرنت نیز می تواند ملتهب شود.
این بیماری معمولاً در اثر عفونت ویروسی ایجاد می شود. معمولاً به طور ناگهانی بروز می کند و می تواند علائم دیگری از قبیل عدم تعادل، حالت تهوع (احساس بیماری) و استفراغ ایجاد کند. شما به طور معمول هیچ مشکل شنوایی نخواهید داشت.
معمولاً چند ساعت یا چند روز طول می کشد ، اما ممکن است سه تا شش هفته طول بکشد تا کاملاً حل شود.

 بیماری منیر Menier

سرگیجه شدید گاهی اوقات در اثر بیماری نادری ایجاد می شود که  گوش داخلی را تحت تأثیر قرار میدهد ، به نام بیماری منیر . این می تواند باعث سرگیجه و همچنین افت شنوایی ، وزوز گوش و پری گوش شود (احساس فشار در گوش شما).
اگر مبتلا به بیماری منیر هستید ، ممکن است حملات ناگهانی سرگیجه را تجربه کنید که ساعت ها یا روزها ادامه دارد. این حملات اغلب باعث حالت تهوع و استفراغ می شوند.
علت آن ناشناخته است ، اما علائم را می توان با رژیم و دارو کنترل کرد. به ندرت ممکن است شما به شکل جراحی به درمان بیشتری نیاز داشته باشید.

دارو Drugs

سرگیجه ممکن است به عنوان یک عارضه جانبی برخی از داروها ایجاد شود. جزوه اطلاعات بیمار را که همراه با داروی شما است بررسی کنید تا ببینید آیا سرگیجه به عنوان یک عارضه جانبی احتمالی ذکر شده است یا خیر.
مصرف داروها را بدون توصیه پزشک متوقف نکنید ، اما اگر نگران عوارض جانبی هستید با پزشک معالج خود صحبت کنید. آنها ممکن است بتوانند داروی جایگزین را تجویز کنند.

سرگیجه مرکزی

سرگیجه مرکزی ناشی از مشکلاتی در بخشی از مغز شما ، مانند مخچه (واقع در پایین مغز) یا ساقه مغز (قسمت تحتانی مغز است که به نخاع متصل است). علل سرگیجه مرکزی عبارتند از:

• میگرن – سردرد شدیدی که معمولاً به عنوان احساس درد شدید در قسمت جلوی یا یک طرف سر شما احساس می شود ، که به ویژه در افراد جوان شایع است .
• مولتیپل اسکلروز یا MS – وضعیتی که بر سیستم عصبی مرکزی (مغز و نخاع) تأثیر می گذارد .
• نوروم آکوستیک – تومور مغزی نادر ، غیر سرطانی (خوش خیم) مغز که بر روی عصب آکوستیک یا شنوایی رشد می کند ، عصبی است که به کنترل شنوایی و تعادل کمک می کند .
• تومور مغزی در مخچه، واقع در پایین مغز .
• حمله ایسکمیک گذرا (TIA) یا سکته مغزی – جایی که بخشی از خونرسانی به مغز قطع می شود.

پزشک معالج شما در مورد علائم شما سؤال می کند و آزمایش های ساده ای را برای کمک به آنها در تشخیص دقیق انجام می دهد. در بعضی موارد ، ممکن است برای برخی از آزمایشات بعدی نیاز به مراجعه بعدی باشد.

سوالات مهم

پزشک شما ابتدا می خواهد بداند:

• جزئیات علائم و مواردی که وجود دارد – مثلاً اینکه احساس می کردید بدون احساس سبکی هستید یا اطراف شما در حال چرخش است
• اگر علائم دیگری را تجربه کردید – مانند کم شنوایی ، وزوز گوش ، حالت تهوع ، استفراغ یا پر بودن گوش
• چند بار علائم شما رخ می دهد و مدت زمان ماندگاری آنها
• آیا علائم شما بر فعالیتهای روزانه شما تأثیر می گذارد – برای مثال ، آیا در طی یک حمله از سرگیجه قادر به راه رفتن نیستید
• چه چیزی باعث شروع علائم شما میشود یا آنها را بدتر کند ، مانند حرکت سر شما در یک جهت خاص
• چه چیزی باعث بهبود علائم شما می شود

معاینه جسمی

پزشک معالج شما همچنین ممکن است معاینه جسمی را انجام دهد تا علائم بیماری که ممکن است باعث سرگیجه شما شود را بررسی کند. این می تواند شامل نگاه کردن درون گوش و چک کردن چشمان برای علائم حرکت غیرقابل کنترل (نیستاگموس) باشد.
پزشک معالج شما ممکن است برای ایجاد دوباره علائم از شما بخواهد که سریع از یک حالت نشسته به حالت دراز کش حرکت کنید. آزمایش های بعدی بسته به علائم ، پزشک معالج ممکن است شما را برای آزمایش های بیشتر به بیمارستان یا متخصص ارجاع دهد.

تست های شنوایی

اگر شما  وزوز گوش (صدای زنگ گوش) یا کاهش شنوایی دارید ، پزشک معالج شما را به متخصص گوش ، بینی و گلو (ENT) ارجاع می دهد ، که می تواند برخی تست های شنوایی را انجام دهد.
اینها شامل موارد زیر است:

• تست شنوایی سنجی – دستگاهی به نام شنوایی سنج ،صداهایی با شدت و حجمهای مختلفی تولید می کند. شما از طریق هدفون به صداها گوش می دهید و با بلند کردن دست یا فشار دادن یک دکمه ،نشان میدهید که صدا را می شنوید.
• تست تانینگ فورک-یک وسیله چنگال مانند که وقتی به آن ضربه میزنند صدایی با شدت ثابت ایجاد میکند.آزمایش کننده قبل از نگه داشتن آن در هر طرف سر شما ، به چنگال ضربه می زند..

فیلمبرداری ویدئویی

Videonystagmography (VNG) گاهی اوقات مورد استفاده قرار می گیرد تا با جزئیات بیشتر علائم نیستاگموس را بررسی کنید. نیستاگموس می تواند مشکل ارگان هایی را نشان دهد که به شما در حفظ تعادل کمک می کنند.
در طی این آزمایش ، عینک های مخصوصی بر روی چشمان شما قرار می گیرد و از شما خواسته می شود اهداف مختلف و در حال حرکت را نگاه کنید. عینک ها به دوربین فیلمبرداری مجهز شده اند تا حرکات چشم شما را ثبت کند. ممكن است از الكترونیستاگموگرافی نیز استفاده شود ، جایی كه الكترودها به جای عینك ، در اطراف چشم قرار می گیرند.

  آزمایش کالری  Caloric test

آزمایش کالری شامل وارد کردن آب یا هوای گرم یا خنک به مدت 30 ثانیه در گوش شما است. تغییر دما باعث تحریک اندام تعادلی در گوش می شود و به متخصص این امکان را می دهد تا چگونگی عملکرد آن را بررسی کند.
این آزمایش دردناک نیست ، اگرچه طبیعی است که در طول آزمایش احساس سرگیجه کنید. این حالت ممکن است بعضاً چند دقیقه پس از آن ادامه یابد.

پوسچوروگرافی posturography

ممکن است از دستگاهی برای آزمایش تعادل شما استفاده شود تا اطلاعات ارزشمندی در مورد نحوه استفاده از بینایی ، حس درک عمقی (احساس پا و مفاصل) و ورودی از گوش شما برای حفظ تعادل داشته باشد. این دستگاه ممکن است به برنامه ریزی توان بخشی شما و نظارت بر روند درمان کمک کند.

اسکن Scan

در بعضی موارد ، ممکن است از اسکن سر شما استفاده شود تا به دنبال علت سرگیجه شما باشد ، مانند نوروم آکوستیک (تومور مغزی غیر سرطانی).
معمولاً از اسکن تصویربرداری با رزونانس مغناطیسی (MRI) یا اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT) استفاده می شود. اسکن MRI از یک میدان مغناطیسی قوی و امواج رادیویی برای تولید تصویری دقیق از قسمت داخلی سر شما استفاده می کند ، در حالی که یک اسکن CT از یک سری پرتوهای X دقیق برای ایجاد یک تصویر استفاده می کند.

منبع: وبسایت www.NHS24.com